Te mało znane lasy porastają najsłabsze gleby w regionie i wykazują duże pokrewieństwo florystyczne do lasów iglastych (borów). Świadczy o tym zwłaszcza runo, w którym często dominującą rolę odgrywa typowo borowy gatunek – borówka czernica. Sam drzewostan tworzą jednak głównie dęby (w typowej postaci dąb bezszypułkowy), którym towarzyszyć mogą sosny, buki, brzozy i kilka innych gatunków. Dąbrowy występowały niegdyś bardzo powszechnie w całej zachodniej Polsce, niestety miejsce tych pięknych lasów zajmują dziś monokultury sosnowe i świerkowe. Zwarte lasy iglaste na terenie nadleśnictwa mają prawie wyłącznie charakter antropogeniczny, a więc powstały z inicjatywy człowieka. Nie oznacza to ich braku zdolności do naturalnego odnawiania się, są jednak eliminowane przez naturę, często w sposób dramatyczny. Ponieważ jednak gatunki iglaste bardzo dobrze radzą sobie na wielu stanowiskach, bezwzględna eliminacja borowego składnika naszych lasów nie jest wskazana z gospodarczego punktu widzenia. Tak będzie w przypadku sosny występującej w kwaśnych dąbrowach i ubogich grądach, świerka w wyższych partiach regla dolnego czy też modrzewia na wielu różnych siedliskach. Jodła, jak już wspomniano, jest jak najbardziej naturalnym składnikiem grądów i żyznych buczyn. Jest zarazem tym drzewem szpilkowym, którego rola jest ciągle zbyt mała.