Rezerwat „Przyłęk"

Rok utworzenia: 1952
Powierzchnia: 0,80 ha
Leśnictwo: Markowice

Rezerwat powstał celem zachowania resztek naturalnego lasu grądowego jako typowego przykładu lasów panujących niegdyś na obszarze Pogórza Sudeckiego. Rezerwat stanowi tez ważny wzorzec dla prac gospodarczych związanych z przebudową drzewostanów, której celem jest odtworzenie naturalnych zbiorowisk leśnych na tym obszarze. Ponadto spełnia istotny cel naukowo–dydaktyczny. Bliskie położenie takich miast jak Nysa i Głuchołazy sprawia, że las ten jest chętnie odwiedzany przez grupy dzieci i młodzieży szkolnej.

Rezerwat „Cicha Dolina"

Rok utworzenia: 1999
Powierzchnia: 56,94 ha
Leśnictwo: Pokrzywna

Rezerwat chroni fragmenty lasów zbliżonych do naturalnych form: kwaśnej buczyny górskiej, kwaśnej dąbrowy oraz podgórskiego łęgu jesionowego. Większość drzew zalicza się do VI klasy wieku (100-120 lat). Skład gatunkowy rezerwatu jest bardzo urozmaicony. Z gatunków iglastych największy udział ma świerk i modrzew, a z liściastych buk. Egzemplarze świerka są szczególnie okazałe, charakteryzują się dobrym stanem zdrowotnym, a ich wysokość dochodzi do 32 m (zwykle mieści się w granicach od 25 – 30 m). Wielkość obwodu na wysokości pierśnicy waha się pomiędzy 1,30 a 2,60 m. Świerkowi pod względem rozmiarów dorównują okazy modrzewia, których wysokość dochodzi do 33 m, a obwód na wysokości pierśnicy wynosi od1,20 do 2,30 m. Trzecim pod względem liczebności drzewem szpilkowym jest jodła osiągająca nieco mniejsze rozmiary niż świerk i modrzew. Jodły dorastają do wysokości 28 m (przeciętnie 22-26 m) i osiągają obwód pnia od 1,10 – 2,30 m. Sporadycznym gatunkiem w rezerwacie jest sosna zwyczajna. Dominującym drzewem liściastym, tak pod względem liczebności jak i wielkości jest buk zwyczajny. Wyróżnia się tu egzemplarze o charakterze pomnikowym. Pozostałe gatunki drzew (dąb szypułkowy, jesion wyniosły, klon jawor, brzoza brodawkowata, i olsza czarna) występują pojedynczo lub grupowo. Podszyt występuje liczniej w partiach niżej położonych i jest zdominowany przez gatunki liściaste. W dużej ilości występuje tu leszczyna pospolita, kruszyna pospolita, bez koralowy i jarząb pospolity.
Warto wspomnieć o szczególnie korzystnym położeniu rezerwatu. Znajduje się on w pobliżu bardzo uczęszczanego szlaku turystycznego, co umożliwiło utworzenie opisującej rezerwat ścieżki przyrodniczo-dydaktycznej.

Rezerwat „Olszak"

Rok utworzenia: 2012
Powierzchnia: 24,06 ha
Leśnictwo: Moszczanka

Celem ochrony jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych dobrze wykształconych zbiorowisk leśnych: kwaśnej dąbrowy oraz jaworzyn i lasów klonowo-lipowych na stokach.

Rezerwat „Snieżyca"

Rok utworzenia: 2019
Powierzchnia: 2,38 ha
Leśnictwo: Markowice

Nazwa rezerwatu jest ściśle związana z celem jego utworzenia, jakim jest zachowanie stanowiska licznego występowania śnieżycy wiosennej (Leucoium vernum). Na wspomnianym terenie tworzy ona kilkutysięczną populację, także dzięki opiece leśników. Gatunek ten objęty jest ochroną i znajduje się na czerwonej liście roślin i grzybów Polski, oraz czerwonej liście roślin naczyniowych woj. opolskiego. Opisywane stanowisko występowania śnieżycy położone jest na wschodniej granicy zasięgu sudeckiego tego gatunku w Polsce, dalej w kierunku wschodnim naturalne stanowiska śnieżycy pojawiają się dopiero w Bieszczadach. Ze względu na dominujący przedmiot ochrony rezerwat zalicza się do typu florystycznego (PFl) i podtypu roślin na granicy zasięgu (gz).