Asset Publisher
Lasy łęgowe
Lasy łęgowe zwane krótko łęgami to nasze najbogatsze a jednocześnie najbardziej zagrożone zbiorowiska leśne.
Ich istnienie związane jest głównie z dolinami rzek różnej wielkości. Warunkiem prawidłowego funkcjonowania typowych łęgów są coroczne krótkookresowe zalewy. Tak jest w przypadku występujących nad większymi rzekami łęgów jesionowo-wiązowych. Spośród drzew najlepiej czują się w nich topole, jesiony, wiązy i dęby, a więc gatunki o największych wymaganiach siedliskowych. Silnie przekształcone resztki tych zbiorowisk możemy dziś jeszcze obserwować nad Nysą Kłodzką i kilkoma jej dopływami. Na obszarach podgórskich i w górach również wykształciły się różne typy lasów łęgowych. W Górach Opawskich, w dolinach wartkich potoków, występuje tzw. podgórski łęg jesionowy. Podobnie jak łęg jesionowo-wiązowy na niżu, las ten stanowi ostoję ogromnego bogactwa form życia, wyraźnie odróżniającą się na tle porastających zbocza buczyn, dąbrów i świerczyn. Zgodnie z przyrodniczą inwentaryzacją z 2008 roku zbiorowiska zbliżone do naturalnych łęgów stanowią zaledwie 4 % wszystkich drzewostanów w nadleśnictwie.
